Αρχαία Γόρτυς

Info

Επιλέξτε τον χώρο που θέλετε να περιηγηθείτε εικονικά και πλοηγηθείτε με  τα κουμπιά, το ποντίκι ή την οθόνη αφής σας!

Σε μικρή απόσταση από το Ελληνικό, στις όχθες του ποταμού Λούσιου, όπου και καταλήγουν και τα περισσότερα μονοπάτια του, λόγω της εκπληκτικής φυσικής καλλονής, η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή αποκάλυψε τα θεμέλια του ναού του Ασκληπιού, και των ιαματικών λουτρών του, καθώς και τμήματα της πόλεως της Γόρτυνας νοτίως του ποταμού, κατά τις ανασκαφές που διεξήχθησαν μεταξύ 1954-55. Η σπουδαιότητα του ιερού του Ασκληπιού αποδεικνύεται από την επίσκεψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356-323 π.Χ.), όπου και αφιέρωσε την πανοπλία και το δόρυ του. Ο Παυσανίας μάλιστα αναφέρει στα Αρκαδικά του ότι η αιχμή του δόρατος, καθώς και ο θώρακας του Μεγάλου Αλεξάνδρου φυλάσσονταν ακόμη στον ναό του Ασκληπιού επί των ημερών του. Σύμφωνα με τις πηγές, τον ναό στόλιζαν λατρευτικά αγάλματα του θεού Ασκληπιoύ και της Υγείας, κατασκευασμένα από πεντελικό μάρμαρo, έργα τoυ μεγάλου Παριανoύ γλύπτη Σκόπα.

Δίπλα στα θεμέλια του ιερού του Ασκληπιού σώζονται τα ιαματικά λουτρά, υπόδειγμα ελληνικής ευρεσιτεχνίας κατά πολύ πιο προηγμένης από την τεχνολογία στα μεταγενέστερα Ρωμαϊκά λουτρά. Τα ιαματικά λουτρά της Γόρτυνας χρησιμοποιούσαν τεχνολογία κίνησης θερμού αέρα και στην ακμή τους μπορούσαν να εξυπηρετήσουν ταυτόχρονα γύρω στους 30 ασθενείς υπό την προστασία του θεού της υγείας Ασκληπιού. Στο χώρο έχουν βρεθεί πολλά αναθήματα αφιερωμένα στους θεούς της ίασης (Ασκληπιού και Υγείας).

Σύμφωνα με την αρχαιολογική έρευνα, η αρχαία Γόρτυς ήταν εξέχουσα πόλη με σημαντική συμβολή στα αρκαδικά πράγματα κατά στην κλασική και ελληνιστική περίοδο. Η απώλεια της αυτοτέλειάς της κατά το 368 π.Χ., έτος ίδρυσης της Μεγάλης Πόλεως (Μεγαλουπόλεως) και του συνοικισμού της Γόρτυνας με τις γειτονικές πόλεις, οδήγησαν στην παρακμή της. Ωστόσο, η πόλη εξακολουθούσε να επιβιώνει τουλάχιστον επί 540 χρόνια ( μετά την ίδρυση της Μεγαλουπόλεως, οπότε και την επισκέφτηκε ο Παυσανίας (176 μ.Χ.). Εικάζεται ότι τελικά εγκαταλείφθηκε και ερήμωσε κατά τα πρώτα Βυζαντινά χρόνια.